Πολλές φορές αναλογιζόμαστε τι είναι αυτό που πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους μέσα σε ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει και που η ανιδιοτέλεια και η συμπόνια παλεύουν να κρατηθούν ζωντανές σαν αξίες απέναντι σε ιδεολογίες που οδηγούν σε αδικαιολόγητες και βίαιες επιθέσεις. Πολλές φορές οι απαντήσεις σε ερωτήματα σαν και αυτά κρύβονται στα απλά, όσο κοινότυπο και απλό να φαίνεται και να γράφεται. Ίσως τα ίδια τα μικρά παιδία να είναι η λύση στα χιλιάδες κοινωνικά θέματα… και γιατί όχι, μια αναλογική φωτογραφική μηχανή!
Κάπως έτσι το σκέφτηκε και ο φωτογράφος Serbest Salih και προχώρησε στη υλοποίηση ενός πρωτότυπου φωτογραφικού πρότζεκτ στη Τουρκία όπου ο ίδιος δίνει τη θέση του σε μικρά προσφυγόπουλα να ανακαλύψουν την μαγεία της φωτογραφίας και να αποτελέσουν τους δημιουργούς απλών ασπρόμαυρων εικόνων, που όμως μπορούν να πάρουν επάξια θέση στα μεγαλύτερα μουσεία και γκαλερί ανά τον κόσμο. Το ενδιαφέρον κρύβεται και στο γεγονός πως όντας και ο ίδιος πρόσφυγας που αναγκάστηκε το 2014 να εγκαταλείψει τη Συρία μαζί με την οικογένεια του, κατάφερε να βρει στις φωτογραφικές μηχανές αυτό που θα τον βοηθούσε να συνεχίσει τη νέα του ζωή σε ξένα εδάφη της Τουρκίας. Αυτή η εμπειρία του ήταν και η βασική πηγή έμπνευσης του συγκεκριμένου πρότζεκτ.
Εν μέσω ενός ταξιδιού του ο Serbest Salih ανακάλυψε μια εγκαταλειμμένη γειτονία μιας πόλης κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Στη γειτονία αυτή μένουν για πολλά χρόνια Κούρδοι πρόσφυγες της Τουρκίας και τη Συρίας όπου η κοινή τους γλώσσα δυστυχώς δεν είναι αρκετά δυνατό στοιχείο να εξομαλύνει τις διαφορές τους. Τα μικρά παιδία των δυο αυτών κοινωνικών ομάδων, αν και ζουν στην ίδια γειτονιά, δεν παίζουν όλα μαζί. Έτσι, ο Serbest σκέφτηκε να τους προσφέρει από μια φθηνή αναλογική μηχανή στο κάθε παιδί και να τους ζητήσει να απαθανατίσουν απλές καθημερινές τους στιγμές είτε αυτές είναι μέσα στο σπίτι με την οικογένεια τους είτε έξω με τους φίλους τους. Στη συνέχεια σε ένα δικό του διαμορφωμένο βανάκι – στούντιο τους και με τη βοήθεια άλλων φιλανθρωπικών οργανώσεων έδειξε τον τρόπο εμφάνισης των αναλογικών φωτογραφιών που τράβηξαν οι ίδιοι.
Με αυτό τον τρόπο το πρότζεκτ πέτυχε, ένα νέο βιβλίο με τις φωτογραφίες των παιδιών εκδόθηκε (“I saw the air fly”), ενώ ο Serbest συνεχίζει να γυρνάει τις γειτονιές των γύρω περιοχών με στόχο όλο και περισσότερα παιδία να μάθουν πόσα πολλά μπορούν να καταφέρουν με μια απλή αναλογική. Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως τα παιδία της γειτονίας που τον ενέπνευσε έγιναν μια ομάδα και ξέχασαν όλα όσα τους χώριζαν. Εν αντιθέσει, είναι εύκολο να σκεφτεί κάποιος πως μέσω αυτού του απλού τρόπου τα παιδία ανακάλυψαν τη δημιουργία και την δυναμή που έχουν. Έμαθαν, όπως τονίζει και ο ίδιος ο Serbest Salih, να περιμένουν και να έχουν υπομονή, να πιστεύουν στις ικανότητες τους και να ξέρουν πως όσο μικρά ή μεγάλα είναι αυτά που έχεις για εφόδια, μπορείς και έτσι να κατακτήσεις τον κόσμο… ή τουλάχιστόν να προσπαθείς να τον κατακτήσεις και στο μεσώ διάστημα να βγάζεις φωτογραφίες αυτά που σε έκαναν να χαμογελάς, να χαίρεσαι και να εκτιμάς. Να ανακαλύπτεις πως όποιος και αν είσαι, από όπου και αν κατάγεσαι και όσα εμπόδια συναντάς καθημερινά, είσαι άξιος να γίνεις φωτογράφος ή ότι άλλο ονειρεύεται η καρδία σου!
Πηγή: https://www.theguardian.com/artanddesign/2021/sep/19/sirkhane-darkroom-turkey-syrian-refugee-children-cameras-photography
Αρθρογράφος: Σταυρούλα Φυτοπούλου
