Ένα άρθρο της Ευγγελίας Παντελίδου
Η σημερινή πραγματικότητα καθορίζει ένα νέο πλαίσιο μορφωτικών και κοινωνικών αναγκών για το κάθε άτομο, κυρίως σε σχέση με την αναζήτηση , απόκτηση, διαχείριση και αξιοποίηση της νέας γνώσης και των νέων δεδομένων. Στο διαφορετικό περιβάλλον που διαμορφώνεται, θεωρείται ουσιαστική και αναγκαία η υιοθέτηση εναλλακτικών πεδίων προς μάθηση. Κρίνεται λοιπόν, σημαντικό να καλλιεργηθούν εφόδια και συμπεριφορές, ικανές να ενισχύσουν την ποιότητα ζωής των παιδιών. Οι συμπεριφορές, σκέψεις και ενέργειες τις οποίες μπορεί κάποιος να μάθει και να αναπτύξει, συνδέονται άμεσα με την ψυχική Ανθεκτικότητα, η οποία δεν αποτελείται από ένα και μοναδικό ατομικό , σταθερό χαρακτηριστικό. Ως όρος, η Ψυχική Ανθεκτικότητα δεν μπορεί να οριστεί με ακρίβεια καθώς συμπεριλαμβάνει διάφορες έννοιες όπως είναι: η δύναμη, η μάθηση, η αλλαγή κ.α. Ωστόσο θα μπορούσαμε να την ορίσουμε ως μια δυναμική διαδικασία κατά την οποία τα άτομα εκδηλώνουν θετική προσαρμογή παρά τις τραυματικές εμπειρίες που βιώνουν (Luthar & Cicchetti, 2000).
Σύμφωνα με έρευνες τα παιδιά που είναι ψυχικά ανθεκτικά και είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες στη ζωή τους, είναι εκείνα που χαρακτηρίζονται από μία σειρά παραγόντων όπως είναι η ενσυναίσθηση, η αυτοεκτίμηση, το αίσθημα του σκοπού, η καλή σχέση με τουλάχιστον έναν γονέα, η υποστήριξη από κάποιο άτομο του κοντινού κοινωνικού περιβάλλοντος και οι σχέσεις που έχουν με τους συνομηλίκους τους.
Σημαντικό παράγοντα για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του παιδιού αποτελεί η γνώση της προσωπικής του ταυτότητας. Ταυτότητα είναι η σταθερή άποψη που έχει κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του σχετικά με ερωτήματα όπως: «ποιος/α είμαι», «τι στόχους έχω στη ζωή μου», «ποια θέση έχω στην κοινωνία», «ποια θέλω να είναι η επαγγελματική μου σταδιοδρομία», «ποιες θρησκευτικές, ηθικές και πολιτικές πεποιθήσεις έχω» ή «ποιος/α είμαι ως άνδρας/γυναίκα;». Η προσωπική ταυτότητα αποτελεί θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης και η σεξουαλική ταυτότητα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό της μέρος. Η σεξουαλική ταυτότητα του ατόμου αρχίζει να διαμορφώνεται από την παιδική ηλικία και ολοκληρώνεται στο κλείσιμο της εφηβικής ηλικίας, που ουσιαστικά ξεκινάει η σεξουαλική δραστηριότητα του ατόμου. Η κατανόηση, αναγνώριση και αποδοχή της είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την ψυχολογική όσο και για την σωματική ευημερία του ατόμου ήδη από πολύ μικρή ηλικία.
Η συμπεριληπτική και Οργανωμένη Σεξουαλική Εκπαίδευση ενισχύει την ψυχική ανθεκτικότητα, τα δικαιώματα και την ευημερία όλων των παιδιών και των εφήβων και παρέχει δυνατότητες για επανόρθωση τραυμάτων από τον εκφοβισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την σεξουαλική κακοποίηση. Επιπλέον, ως διδασκαλία προτείνεται και σχετίζεται με τις γνωστικές, συναισθηματικές, σωματικές και κοινωνικές πτυχές της σεξουαλικότητας και εφοδιάζει τα παιδιά με γνώσεις, αξίες και ικανότητες, ώστε να πραγματώσουν την σεξουαλική, αναπαραγωγική και ψυχολογική υγεία και ευημερία. Βοηθάει τα παιδιά να εξασφαλίζουν και να διεκδικούν την αξιοπρέπεια τους, να μπορούν να αναπτύσσουν υγιείς κοινωνικές και σεξουαλικές σχέσεις που χαρακτηρίζονται από σεβασμό, να μπορούν να αναλογίζονται, πως οι δικές τους επιλογές επηρεάζουν την ευημερία και των άλλων ανθρώπων και τέλος να μπορούν να κατανοήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να διασφαλίσουν την προστασία αυτών.
Σήμερα, έχουν γίνει ανεπαρκείς προσπάθειες με μη ολιστικές προσεγγίσεις σε θέματα σεξουαλικής αγωγής στα πλαίσια του διδακτικού προγράμματος στα σχολεία. Το καθήκον ανήκει κυρίως στην εκπαίδευση, διότι διαθέτει τις διαδικασίες μάθησης, τα προγράμματα, τις ευκαιρίες και τους πόρους, έτσι ώστε να ενημερωθεί το μαθητικό κοινό για θέματα σεξουαλικότητας, ώστε να μειωθεί η ανασφάλεια, η διάκριση και κατ΄επέκταση η κακοποίηση και η σεξουαλική βία.
Μάθετε περισσότερα: https://fb.watch/gG1ev94C2k/
